Στην καταστροφή του νησιού το 1824 η πόλη κάηκε. Λίγα ιστορικά μνημεία έχουν μείνει ώστε να μπορέσει κάποιος επισκέπτης να θαυμάσει.

Απομεινάρια της κατοίκησης πριν το 1824 που μαρτυρούν και την αρχιτεκτονική της εποχής είναι το σύμπλεγμα των ερειπίων που σώζεται στην περιοχή Κάβος, βορειανατολικά του λιμανιού. Είναι  τα σπίτια των αγωνιστών Αργύρη και Γιανναρη. Επίσης σώζεται το σπίτι του Ναυάρχου Αποστόλη.

Δίπλα στην θάλασσα, απομακρυσμένα λίγο από τον οικισμό, βρίσκονται τα Σπιτάλια (κατάλοιπο της λέξης hospital = νοσοκομείο). Ήταν παλιά λοιμοκαθαρτήρια στα οποία έπρεπε να παραμείνουν οι Ψαριανοί γυρνώντας από τα ταξίδια τους, μήπως κι εκδηλωθεί κάποια αρρώστια. Και μόνο όταν αποδεικνυόταν ότι ήταν υγιείς τους επιτρέπονταν να πάνε στις οικογένειες τους. Αποτελούνται από 5 δωμάτια, τα οποία είναι πετρόκτιστα, λιτά, με θολωτές σκεπές με το δικό του τζάκι το καθένα. Το 1976 ο Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού πήρε τα λοιμοκαθαρτήρια και υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη τα διαμόρφωσε σε εστιατόριο.

Ο Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος κτίστηκε πριν από το 1770. Ο νάρθηκας και το κελί του χρησιμοποιηθήκαν και ως μαθητικές αίθουσες. Ο ναός μέχρι και σήμερα παραμένει ο Καθεδρικός του νησιού.

Ο ναός του Αγίου Νικολάου, ένα «σπίτι» μεγαλόπρεπο για τον προστάτη των ναυτικών, άρχισε να κτίζετε από το 1785. Χρόνια της μαύρης σκλαβιάς, αλλά και χρόνια που η ναυτιλία των Ψαρών άρχισε να αναπτύσσεται. Κουβαλούσαν οι Ψαριανοί τα μάρμαρα από τα Θυμιανά της Χίου, από νησιά του Αιγαίου, αλλά και από πιο μακριά: από την Μάλτα και την Θεσσαλία. Το μήκος του ναού είναι 28 μέτρα, 14 το πλάτος και φτάνει μέχρι τα 24 μέτρα ύψος. Για το φωτισμό του είχαν σχεδιαστεί 67 παράθυρα και 8 πόρτες. Σήμερα υπάρχουν 51 και 7 αντίστοιχα. Τα σκεύη του ναού, αφιερώματα μεγάλης αξίας όπως και τα ιερά σκεύη που είχε δωρίσει ο Βαρβάκης, όλα λεηλατηθήκαν κατά την καταστροφή του νησιού το 1824. Από αυτά μόνο το ιερό ευαγγέλιο σώζεται σήμερα.

Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κανάρης (1793), χρονολογία σημαδιακή, ολοκληρώθηκε ο ναός. Καταστράφηκε το 1824 και ανακαινίστικε το 1863, όταν μετά την καταστροφή οι Ψαριανοί άρχισαν να ξαναμαζεύονται στο νησί τους. Αξίζει να ανέβει κανείς τα 60 σκαλοπάτια και να επισκεφτεί την εκκλησία που προσκύνησε ο Κανάρης πριν ξεκινήσει για το μεγάλο κατόρθωμά του.

Το Παλαιόκαστρο, η Μαύρη Ράχη των Ψαρών: Η Μαύρη Ράχη, το σήμα κατατεθέν των Ψαρών βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου του Παλαιοκάστρου, που περικλείει το λιμάνι από τη δυτική του πλευρά. Πάνω στο Παλαιόκαστρο βρίσκονται δυο ναοί σε ένα κτίσμα. Είναι αφιερωμένοι στην Αγία Άννα και στον Άι Γιάννη τον Πρόδρομο. Κατά την επανάσταση οι Ψαριανοί τοποθέτησαν κανόνια πάνω στην Μαύρη Ράχη κι έκτισαν κανονιοστάσιο που το ονόμαζαν και φρούριο. Η Μαύρη Ράχη έμεινε στην ιστορία για την αντίσταση των 120 υπερασπιστών της το 1824 και την αυτοθυσία τους με το να ανατιναχτούν όταν είδαν ότι ο αγώνας τους είναι πια μάταιος. Σήμερα μερικά τείχη κι ένας βράχος στη θέση της πυριτιδαποθήκης μένουν από το παρελθόν αυτό κι ένα λιτό μνημείο προς τιμή εκείνων των ηρώων που την υπερασπιστήκαν.

Το Μοναστήρι της Παναγίας είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Παναγίας. Βρίσκεται 9 χλμ. από την πόλη. Η ιστορία της Μονής δεν είναι γνωστή με ακρίβεια. Υπολογίζετε ότι χτίστηκε το 1780 σε θέση που προηγουμένως υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι. Ο αρχιτέκτονας του ναού ήταν Ρουμελιώτης και τον έκτισε όμοιο με τους ναούς του Αγίου Όρους. Στην καταστροφή του νησιού οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά για να το καταστρέψουν και να το λεηλατήσουν. Όμως το μοναστήρι γλίτωσε προσωρινά χάρη στα μελίσσια που πέταξαν οι καλόγεροι στον εχθρό. Στην βιβλιοθήκη της Μονής σώζονται σπάνια χειρόγραφα και ιερατικά βιβλία τυπωμένα στην Βενετία και στην Μόσχα. Υπήρχε και μια εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με την υπογραφή του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο). Οι Ψαριανοί που γλύτωσαν στην καταστροφή θέλοντας να την περισώσουν την μετέφεραν στη Σύρο όπου υπάρχει και μέχρι σήμερα στο ναό της Κοίμησης η Παναγιά των Ψαριανών.

Το σπίτι του Ψαριανού Ήρωα Κων/νου Κανάρη βρισκόταν κάτω από τον Άγιο Νικόλα. Σήμερα η προτομή του αγωνιστή υποδηλώνει τη θέση της οικίας.

Έξω από τον οικισμό, στην περιοχή Αρχοντίκι, αξίζει κανείς να επισκεφθεί τους Μυκηναϊκούς τάφους που έχει φέρει στο φως η  Κ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων.

Το Δασκαλιό, είναι μία βραχονησίδα νότια της περιοχής Αρχοντίκι. Ονομάσθηκε έτσι γιατί τα παλιά  χρόνια υπήρχε σχολείο στο οποίο είχαν τη δυνατότητα να πηγαίνουν σχεδόν αποκλειστικά οι άρχοντες. Το Δασκαλιό ήταν το τελευταίο φρούριο που έπεσε στα χέρια των Τούρκων κατά την καταστροφή καθώς οι υπερασπιστές του έπεσαν μαχόμενοι αρκετές μέρες μετά.

Απέναντι υπάρχει ένα νησάκι, το Άι Νικολάκι. Έχει ονομαστεί έτσι από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται εκεί. Ολόκληρο το νησάκι αυτό, είναι ποτισμένο με το αίμα των Ψαριανών. Ίχνη αιματοβαμμένου σώματος υπάρχουν στο δάπεδο της εκκλησίας τα οποία σχηματίστηκαν από το αίμα αφανούς ήρωα που πότισε τις πλάκες του δαπέδου με αποτέλεσμα έως και σήμερα να διακρίνεται αχνά.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ψαρών είναι τα 67 εξωκλήσια. Τα μικρά αυτά στολίδια του νησιού, ανήκουν στην ενορία αλλά συντηρούνται από τους κατοίκους καθώς κάθε οικογένεια έχει αναλάβει να φροντίζει από ένα εκκλησάκι. Ιδιαίτερης ομορφιάς χρίει το τέμπλο που κοσμεί την Μονή Ζωοδόχου Πηγής, το οποίο έχει φιλοτεχνήσει ο Γ. Λούρος αγιογράφος από την Χίο, χρησιμοποιώντας σχέδια από τα κεντήματα των Ψαριανών νοικοκυρών. Ο ίδιος έχει επιμεληθεί και τις τοιχογραφίες του Μοναστηριού αλλά και της εκκλησίας του Αγίου Θύμιου.